Cees Pille geïnstalleerd als burgemeester van Albrandswaard

Cees Pille is dinsdagavond 1 juli 2025 geïnstalleerd als burgemeester van Albrandswaard. Commissaris van de Koning Wouter Kolff beëdigde hem tijdens een buitengewone raadsvergadering in de raadzaal van het Huis van Albrandswaard.

In zijn speech memoreerde Cees Pille aan de sollicitatie. ,,Toen ik de vacature voor burgemeester voor Albrandswaard zag, voelde ik direct iets van herkenning. Albrandswaard zocht een verbindende, betrokken en inspirerende burgemeester. Toen ik het filmpje zag met kinderburgemeester Fos Noordegraaf, wist ik het meteen: dit is de plek waar ik wil zijn en iets wil betekenen.”

Ook zei hij dit voelt als een plek van thuiskomen (hij heeft 30 jaar lang gewerkt en gewoond in de regio) maar tegelijk voelt als een nieuw begin. ,,Niet midden in de stad maar in een gemeente waar ruimte, rust en gemeenschapszin nog vanzelfsprekend zijn.”

Burgemeester Cees Pille wil zich inzetten voor de grote en kleine opgaven in Albrandswaard en de regio. ,,Ik wil een burgemeester zijn die zichtbaar is, aanspreekbaar en actief meedoet aan regionale tafels, zonder de belangen van onze eigen inwoners uit het oog te verliezen. Want daar begint het: bij de mensen van Albrandswaard.”

De installatiespeech van Cees Pille:

Geachte commissaris van de Koning, chef kabinet, plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad, leden van de raad, collegeleden, collega-burgemeesters, medewerkers van de gemeente Albrandswaard, familie en vrienden.

Wat bijzonder dat u hier vandaag bent. Het geeft mij en mijn gezin een warm gevoel op deze bijzondere dag. Uw aanwezigheid raakt me. Sommigen van u zijn van ver gekomen – van Axel tot Nijmegen, – en anderen van heel dichtbij, uit onze eigen straten en buurten hier in Albrandswaard. Ook een warm welkom aan degenen die deze bijzondere raadsvergadering op afstand volgen. Fijn dat u erbij bent.

Allereerst mijn grote dank voor de prachtige woorden die vandaag zijn gesproken. Uw warme en persoonlijke bijdragen geven deze dag voor mij, maar ook voor mijn gezin, een gevoel dat we niet snel zullen vergeten.

Toen ik de vacature voor burgemeester van Albrandswaard las, voelde ik direct iets van herkenning. Albrandswaard zocht een verbindende, betrokken en inspirerende burgemeester. Toen ik het filmpje zag met kinderburgemeester Fos Noordegraaf, wist ik het meteen. Dit is een plek waar ik wil zijn én iets wil betekenen.

Want dit is ook een plek die voelt als thuiskomen. Terug naar de Rijnmond-regio, waar ik bijna dertig jaar heb gewoond en gewerkt. Terug naar de omgeving van vrienden en familie. En ook terug naar mijn eigen wortels. Mijn overgrootvader trok ooit van Abbenbroek naar Rotterdam-Zuid om er een winkel te beginnen. Ik stel me voor dat hij hier – onderweg op de Groene Kruisweg – vaak langs is gekomen. Het is ook een groot goed dat mijn beide ouders in goede gezondheid vandaag aanwezig mogen zijn.

En tegelijk voelt dit als een nieuw begin. Niet midden in de stad, maar in een gemeente waar ruimte, rust en gemeenschapszin nog vanzelfsprekend zijn. Dat zijn waarden die wij in Zeeland de afgelopen jaren zijn gaan waarderen. Waar kinderen buiten kunnen spelen en ouderen zich gezien weten. Ons motto “dorpen tussen stad en groen” is niet zomaar een slogan – het ís voelbaar in de sfeer, de natuur en de mensen. Als je de stad wilt opzoeken, pak je de metro of de fiets en ben je er zo. Albrandswaard is een gemeente waar je jezelf gewoon ziet wonen.

We zijn al vaak met onze kinderen door de drie kernen gereden. Hier en daar hebben we een ijsjes gegeten en hebben we geluncht op een terras. We spreken met elkaar over scholen, sportclubs en nieuwe vriendjes maken. Verhuizen is voor een kind nog spannender dan voor mij. Wat gaan ze missen? Wat gaan ze ontdekken? Afscheid nemen van Goes is niet makkelijk, maar het voelt ook als een prachtig avontuur dat we samen gaan maken.

We hebben in die rondjes al best wat bezoeken gebracht aan de drie kernen – Rhoon, Poortugaal en Portland. Het valt ons op dat elke kern zijn eigen sfeer heeft. Ze voelen anders, maar hebben één ding gemeen: het verenigingsleven bloeit en mensen kijken naar elkaar om. Ik heb ook wel korte gesprekken gevoerd en dan blijkt dat inwoners echt begaan zijn met Albrandswaard. Ze houden van hun gemeente en zijn ook positief kritisch. Mensen willen gezien en gehoord worden. Dat is niet altijd vanzelfsprekend. Dat geldt ook over het vertrouwen in onze lokale democratie. Hier is werk aan de winkel voor ons als gemeentebestuur. Er is aandacht, zichtbaarheid en menselijke nabijheid nodig. En dat is precies waar ik me als burgemeester samen met alle collega’s voor wil inzetten.

Voordat ik verder ga, wil ik eerst mijn grote waardering uitspreken voor de vertrouwenscommissie die de selectieprocedure heeft begeleid. Onder leiding van voorzitter Mariëlle Vergouwe verliepen de gesprekken op een manier die ik als zeer prettig heb ervaren. Het was altijd to the point en zakelijk wanneer dat nodig was, maar ook warm, betrokken en met een vleugje humor.

Ook al waren de vragen soms pittig, elke ronde werd ik alleen maar enthousiaster over Albrandswaard. Mij bleef vooral bij dat humor belangrijk is in Albrandswaard. Je moet af en toe een grapje kunnen maken. Dat is nu precies wat ik ook belangrijk vind in het leven. Humor ontspant, verbindt, relativeert – en zorgt ook voor scherpte als het er toe doet.

De gesprekken met de vertrouwenscommissie zijn natuurlijk geheim, maar één voorbeeld van humor durf ik wel met u te delen. Net in de afronding van een gesprek, net op het moment dat er wat spanning in de zaal was, stelde een gewaardeerd raadslid een wel hele directe vraag.

Het was Ton Vuik die de stilte brak, door hardop te vragen: “Hij is toch wel voor Feyenoord he?” Dat was voor mij even slikken, want deze vraag kon ik niet bevestigend beantwoorden. Na een korte stilte heb ik maar eerlijk geantwoord: “Ik ben al bijna dertig jaar seizoenkaarthouder van Sparta.” Gelukkig was dat antwoord ook goed en konden we er samen om lachen. En zo hoort het ook.

Dames en heren,

Ik geloof dat geschiedenis veel zegt over het karakter van een gemeente. Het valt me op dat er in Albrandswaard veel verhalen zijn, waar we trots op mogen zijn. Neem Biggo van Duiveland – een echte Zeeuw – die zich in de twaalfde eeuw vestigde op deze plek en wordt gezien als de stichter van Rhoon. Of Nicolaas III van Putten, die Slot Valckesteyn liet bouwen – een burcht die eeuwenlang symbool stond voor het strategisch belang van dit gebied in de Hollandse delta. Hun werk zie je nog steeds terug: in de dijken, in het landschap, in de namen van onze dorpen. Zulke geschiedenis inspireert mij. Daarover wil ik ook nog veel meer leren de komende jaren.

Het verhaal van Albrandswaard is nog steeds actueel. Waarin groei en ontwikkeling op de agenda staan – van woningbouw tot economie, van infrastructuur tot voorzieningen. Maar altijd met oog voor het eigene. Want dat is misschien wel het grootste goed van Albrandswaard: dat Rhoon Rhoon blijft, en Poortugaal Poortugaal. Dat we kunnen moderniseren zonder te vervreemden. Dat we vooruitgaan zonder het verleden los te laten. Dat is misschien wel de belangrijkste vraag die voor ons ligt: hoe groeien we, zonder uit onze jas te scheuren?

De regio is daarbij geen bedreiging, maar ik zie het juist als een kans. Albrandswaard ligt strategisch – tussen Rotterdam, de haven, de A15-corridor, en het uitgestrekte natuurgebied bij de Oude Maas. Met de twee grote GGZ-instellingen, Antes en De Kijvelanden bieden we ruimte aan zorg en welzijn. We zijn – letterlijk en figuurlijk – een scharniergemeente. En die positie willen we benutten. Niet door op te gaan in de massa, maar door een eigen geluid te laten horen. Want we hebben veel te bieden: een sterke gemeenschap, een rijke historie, betrokken inwoners, groene ruimte, goede zorg en welzijn. Dat willen we delen. En dat doen we het liefst in samenwerking – met onze buurgemeenten, met de regio en natuurlijk met de provincie.

Ik geloof sterk in de kracht van samenwerking en goede netwerken. In mijn vorige functies bij ondernemersorganisaties als VNO-NCW en Transport en Logistiek Nederland heb ik gezien wat het oplevert als overheid, bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties echt met elkaar optrekken. De grote opgaven van onze tijd – woningbouw, klimaat, mobiliteit, veiligheid – lossen we alleen op als we over grenzen heen durven kijken. Daarom wil ik een burgemeester zijn die zichtbaar is, aanspreekbaar, en actief meedoet aan regionale tafels – zonder de belangen van onze eigen inwoners uit het oog te verliezen.

Want dáár begint het: bij de mensen van Albrandswaard. Bij de vrijwilligers in de sportkantines. Bij de mantelzorger die dag in, dag uit voor een ander klaarstaat. Bij de jongere die hard moet leren voor zijn of haar diploma. Bij de ondernemers die risico’s durven nemen en kansen zien. Bij de ambtenaren die elke dag hun werk doen met een groot hart voor Albrandswaard.

De samenleving ís er al. Onze taak als bestuur is niet om van bovenaf te bedenken wat goed is voor de mensen, maar om hen de ruimte te geven om zélf vorm te geven aan hun dorp, hun wijk, hun toekomst. Ik zie mezelf als een verbinder. Iemand die lijnen legt, deuren opent, gesprekken faciliteert. En soms ook als iemand die conflicten helpt oplossen of rust brengt waar onrust is. Dat vraagt om zichtbaarheid, om vertrouwen, om nabijheid. En dat is precies hoe ik mijn rol wil invullen.

Veiligheid is ook een groot goed in Albrandswaard en vraagt voortdurend aandacht. Grootstedelijke problematiek is helaas niet vreemd in onze gemeente. Dit vraagt om onze continue aandacht en wanneer het nodig is, doortastend handelen. Alle maatschappelijke problemen die landelijk spelen, komen ook voor in onze gemeente.

Beste raadsleden,

Ik kijk ernaar uit om met u samen te werken aan een krachtige, toekomstgerichte gemeente. De gemeenteraad is het kloppend hart van onze lokale democratie. Dat vraagt van ons inzet, respect en een open houding. Verschillen mogen er zijn, ze zijn zelfs wenselijk.

Laten we elkaar de ruimte geven om vanuit ieders overtuiging het beste voor onze inwoners te brengen. Stevig op de inhoud, scherp op het proces, maar vriendelijk in de omgang. We leven in een vreemde tijd, waarin het vertrouwen in de overheid en de politiek niet meer vanzelfsprekend zijn. Laten wij ons bewust zijn van onze voorbeeldfunctie en goed in verbinding blijven met onze inwoners. Samen zijn wij Albrandswaard, ik kijk erg uit naar onze samenwerking.

Dames en heren,

Ik voel me bevoorrecht om vanaf vandaag burgemeester te mogen zijn van deze mooie gemeente. De komende tijd zie ik als een periode van leren en luisteren. Samen met Erica en met onze kinderen kijk ik ernaar uit om hier snel ons thuis te vinden.

Slot Valckesteyn is misschien verdwenen, maar het verhaal leeft voort. En Biggo van Duiveland zou zich, als Zeeuw, denk ik goed thuis hebben gevoeld in deze mix van openheid, eigenheid en ondernemingszin.

Ik voel me welkom. En ik zal mijn best doen om dat welkom om te zetten in vertrouwen – in woord en daad. Ik kijk ernaar uit om met u, en voor u, aan het werk te gaan.

Ik dank u voor uw aandacht.